Sunday, February 04, 2007

സ്വപ്നങ്ങള്‍ കൈമോശം വന്നവര്‍....

ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ ജനനത്തിനായുള്ള കാത്തിരിപ്പു ..അതിന്റെ സന്തോഷം ,ആകാംഷ, തിരക്കുകള്‍..ഒക്കെ അല്‍പം സുഖമുള്ളതു... ജനനശേഷം ..എത്ര എത്ര ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രികള്‍..നാപ്പിമാറ്റലുകള്‍..പലപ്പോഴും സര്‍വസ്വതന്ത്രതയുടെ ഭാരമില്ലായ്‌മയില്‍ നിന്നും ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളുടെ തടവറയിലേക്കു എന്നു വരെ തോന്നും..എങ്കിലും ഒരു മോണകാട്ടിയുള്ള ചിരിയില്‍..മ്മേ എന്നുള്ള വിളിയില്‍ എല്ലാം മറക്കുന്നു അമ്മമാര്‍ ( ശരി ശരി പിതാവും).


പിന്നീടു സപ്നങ്ങളുടെ വരവായീ.. ഏറ്റവും നല്ല സ്കൂള്‍ .അവിടെ ക്ലാസ്സില്‍ പറ്റിയാല്‍ എന്നും ഒന്നാം സ്ഥാനം..സ്കൂളിംഗ്‌ കഴിഞ്ഞാല്‍ സുരക്ഷിതമായ ഭാവി വഗ്ദാനം ചെയ്യുന്ന ഏറ്റവും നല്ല കോഴ്സ്‌, ..പിന്നെ കല്യാണം എവിടെ വേണം , എവിടെന്നു വേണം,എന്തൊക്കെ ആര്‍ഭാടങ്ങള്‍.. അതിന്റെ വിശദാംശങ്ങള്‍ വരെ പ്ലാന്‍ ചെയ്യുന്ന 'സീധാ സാദാ' മാതാപിതാക്കളാണു ബഹുഭൂരിപക്ഷം .

പക്ഷെ വേറെ ചില അമ്മമാരാണെങ്കില്‍ ഒരിക്കലും ഒഴിയാത്ത കണ്ണുനീരുമായി നമുക്കു ചുറ്റും..അവരെ പറ്റി ഓര്‍ക്കുമ്പോല്‍ ലജ്ജ .കുറ്റബോധം..

ഒരു അയല്‍ക്കാരികുട്ടിയുണ്ടെനിക്ക്‌,നിത്യ മൂന്നു വയസ്സായി..നേരെ നോക്കില്ല...അവ്യക്തമായി എന്തോ ഒക്കെ പറയും ഒന്നിലും ഒരു മിനിട്ടിലധികം ശ്രദ്ധ നില്‍ക്കില്ല..ഇടയ്ക്കു ഞങ്ങളുടെ വീട്ടില്‍, വാതില്‍ തട്ടി തുറപ്പിച്ചു കയറി വരും. ...മേശപ്പുറത്തു പെട്ടന്നു കയറി നിന്നു ,പിന്നെ സോഫയിലേക്കു ചാടി അവിടന്നുപെട്ടന്നു ഓടി ,ബാല്‍കണിയില്‍,പിന്നെ ബാത്ത്‌റൂം ,ഇടക്കു എന്തെങ്കിലും കൗതുകവസ്തുക്കള്‍ എടുത്തു പരിശോധിക്കും ,താഴെയിടും..പിന്നെ ആരുടെ എങ്കിലും കൈയില്‍ ബലമായി പിടിച്ചു വലിച്ചു വീടു മുഴുവനും ഓടും. നല്ല ശക്തിയാണു കുട്ടിക്കു ...വെറും 15 മിനിട്ടിനുള്ളില്‍ ഞാനും കുട്ടികളും നിത്യയുടെ പുറകെ ഓടി ക്ഷീണിച്ചിരിക്കും.നിത്യയുടെ അമ്മ ക്ഷമാപണവുമായി വന്നു വലിച്ചു കൊണ്ടുപോകുമ്പോള്‍ എന്തൊക്കെയോ പറയാന്‍ ശ്രമിച്ചു കഴിയാതെ ഗോഷ്ടി കാണിച്ചു ഓടി പുറത്തെക്കു..

പാവം കുട്ടി... പാവം ആ അമ്മ ,അതുപോലെ എത്ര പേര്‍..കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ പുറകെ ഓടിയോടി എത്ര തളുരുന്നുണ്ടാവും .ഈശ്വരാ ഈ കുട്ടിടമ്മ ഇങ്ങനെ മെലിഞ്ഞിരിക്കുന്നതു ഒരു ഡിയറ്റിങ്ങിന്റെയും സ്ലിമ്മിംഗ്‌ പാക്കേജിന്റെയും സഹായത്താലല്ല....കുഞ്ഞിന്റെ പുറകെ ഓടിയോടി..പിന്നെ ഭാവിയെ പറ്റി ഓര്‍ത്തു വേവലാതിപ്പെട്ടും അങ്ങിനെ ഒറ്റപ്പെട്ടും വേദനിച്ചും കഴിയുന്നൊരമ്മ. മാതൃത്വത്തിന്റെ ചെറിയ സന്തോഷങ്ങള്‍ പോലും നിഷേധിക്കപ്പെട്ട അമ്മ, അമ്മെ എന്നു വിളിക്കില്ല ആ കുട്ടി. കിളികൊഞ്ജലും സ്നേഹപ്രകടനങ്ങളും അന്യം.ഒട്ടിസം എന്നോ ADHD എന്നോ ഒക്കെ പേരു പറഞ്ഞാല്‍ തീരുന്നതല്ലൊ അമ്മയുടെ സങ്കടം . സ്പെഷല്‍ സ്കൂളില്‍ പോയിട്ടു മോള്‍ക്കുവന്ന ചെറിയ ചില മാറ്റങ്ങളെ പറ്റി ..സിറ്റിംഗ്‌ ടോളറന്‍സ്‌ കൂടി.. എന്നതൊക്കെ വന്‍ നേട്ടങ്ങലായിട്ടാണു നിത്യയുടെ അമ്മ പറയാറു. മോന്റെ ബുദ്ധിപരവും മോളുടെ ഡാന്‍സ്‌ പരവുമായ നേട്ടങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു ബോറടിപ്പിക്കുന്നവരുടെ ഇടയില്‍ ഇവര്‍ ഒറ്റപെട്ടു പോവുന്നു.

ഒരു കൂട്ടുകാരിയുടെ സഹോദരി, അമ്മയുടെ പ്രസവസമയത്തെ തകരാറിനാല്‍ ചലനശേഷി കുറഞ്ഞ പെങ്കുട്ടിയാണ്‌..പക്ഷെ അതീവ ബുദ്ധിശാലി, ധൈര്യശാലി..ഒരു പാടു നാളത്തെ ഫിസിയോ തെറാപ്പിക്കുശേഷം അല്‍പ്പമെല്ലാം ഭേദപ്പെട്ടു..എന്നാലും ആ ആന്റിയ്ക്കു എന്നും കണ്ണുനീരാണ്‌..അവരുടെ കാലശേഷം ആരു ആ മോളെ നോക്കും എന്ന വ്യഥ.മരിക്കാന്‍ പോലും മടി ആണെന്നാണു ആ ആന്റി പറയാറ്‌ .അപ്പോള്‍ സാമ്പത്തികശേഷി ഇല്ലാത്ത , നിത്യവൃത്തിപോലും പരുങ്ങലിലായ അമ്മമാരുടെ കാര്യം എത്ര ദയനീയമായിരിക്കും..

സ്വപ്നങ്ങള്‍ കൈമോശം വന്നവര്‍..
പ്ക്ഷെ മരിക്കാന്‍പോലും മടിക്കുന്നവര്‍..

മാതാവിനു മാത്രമൊ പിതാവിനു വിഷമമില്ലേ എന്നു ചോദിച്ചാല്‍ ,തീര്‍ച്ചയായും ഉണ്ടു ,പക്ഷെ പലപ്പൊഴും ഈ കുട്ടികളെ പ്രസവിച്ചതിന്റെ പൂര്‍ണ ഉത്തരവാദിത്വം അമ്മയ്ക്കാണു എന്ന രീതിയില്‍ സമൂഹം പെരുമാറാറുണ്ട്‌ ..അമ്മയ്ക്കാണു ഈ കുട്ടികളുടെ കൂടെ നേരം ചെലവഴിക്കേണ്ടവര്‍,ഡോക്ടര്‍ പറയുന്ന ചികില്‍സാരീതികള്‍ പ്രാവര്‍ത്തികമാക്കേണ്ടവര്‍ ..അച്ഛന്മാര്‍ക്കു ജോലിതിരക്കു നടിക്കാം..അവഗണിക്കാം..പക്ഷെ അമ്മയ്ക്കു ഒഴിഞ്ഞുമാറാനാവില്ലല്ലൊ.

‍കുട്ടികളുടെ നേട്ടങ്ങളില്‍ ഒരിക്കലും തൃപ്തിവരാത്ത മാതാപിതാക്കള്‍ (me too?)..അവനെ നോക്കി പഠിക്കു.. അതു പഠിക്കു ഇതു പഠിക്കു..രക്ഷപെടാന്‍ നോക്കു ..ഇതെല്ലാം പതിവു പല്ലവികള്‍..മലയാളികളുടെ കാര്യം പറയാനില്ല ..export quality ആയിട്ടാണു നാട്ടിലെ മിക്ക കുട്ടികളെയും വളര്‍ത്തുന്നുതു...ഉല്‍ക്കര്‍ഷേഛ വേണ്ട എന്നല്ല..
ഒന്നാലോചിച്ചാല്‍ നമ്മളാരൊടെല്ലമോ കടപ്പെട്ടിരികുന്നില്ലെ? നന്ദി പറയേണ്ടതില്ലെ?


ഡിംഗ്‌ ഡോങ്ങ്‌.. ഡിംഗ്‌ ഡോങ്ങ്‌ ..ഡോര്‍ ബെല്ലടിക്കുന്നുശ്ശൊ എഴുതി നേരം പോയതറിഞ്ഞില്ല..മോളു സ്കൂളില്‍ നിന്ന് വന്നെന്നാ തോന്നുന്നേ ..ഇന്നു ടേം എക്സാം മാര്‍ക്ക്‌ അറിഞ്ഞു കാണും ...A* കിട്ടിയില്ലാ എങ്കില്‍ ഞനിന്നവളെ...ശ്ശൊ ഞാനെന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞോന്നോ..ഇല്ലല്ലൊ നിങ്ങള്‍ക്കു തോന്നിയതാവും.


വാല്‍കഷണം: നിത്യയുടെ പേരു സാങ്കല്‍പ്പികം..അല്ല ഞാന്‍ തന്നെ സാങ്കല്‍പികമായസ്ഥിതിക്കതു സ്വാഭാവികം

പ്രിയംവദ

13 comments:

ജ്യോതിര്‍മയി /ज्योतिर्मयी said...

:-), വായിച്ചു. ഇതുപോലെയുള്ള കുട്ടികള്‍ നമുക്കിടയിലും ഉണ്ടാവും. അടുത്തവീട്ടിലെ കുട്ടിയോടാവുമ്പോള്‍ സഹതാപം തോന്നുമായിരിയ്ക്കും. സ്വന്തം വീട്ടിലെ കുട്ടിയാണെങ്കിലോ? സ്വന്തം കുട്ടിയാണെങ്കില്‍ അവനെ/അവളെ അതുപോലെ തന്നെ അംഗീകരിക്കാന്‍ പാകത അച്ഛനമ്മമാര്‍ക്ക് കിട്ടുമായിരിയ്ക്കും. കിട്ടണം. നാലാളുടെ മുന്നില്‍ കാണിക്കാന്‍ കുറവുണ്ടാവുമോ? പാടില്ല. അന്തസ്സോടെ, അവരെ അവരായിത്തന്നെ കാണുന്ന പലരേയും കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
സഹതാപവും ദുഃഖവും അവര്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടാവില്ല എന്നു തോന്നുന്നു.

ഓട്ടോ ? : ‘പിതാമഹന്മാര്‍ (മുത്തച്ഛന്മാര്‍) മാത്രമല്ല, അമ്മമാരോടൊപ്പം മഹാന്മാരായ പിതാക്കളും(അച്ഛന്മാരും) സന്തോഷിക്കും തീര്‍ച്ച.

പ്രിയംവദ-priyamvada said...

സ്വപ്നങ്ങള്‍ കൈമോശം വന്നവര്‍..
പ്ക്ഷെ മരിക്കാന്‍പോലും മടിക്കുന്നവര്‍..

sandoz said...

എന്തോന്ന്...ശരി..ശരി

അഛന്മാരെ ഒരു തരം 'ഇക്കാമ' ആക്കുന്ന പരിപാടി ഈയിടെ ആയി ബൂലോഗത്തില്‍ കൂടുതലാ...

ഞാന്‍ പണ്ട്‌ ചോദിച്ചത്‌ തന്നെ വീണ്ടും ചോദിക്കുന്നു...
ഇവിടെ പള്ളിലച്ചന്മാര്‍ക്ക്‌ മാത്രമേ രക്ഷ ഉള്ളോ.....

പ്രിയംവദ-priyamvada said...

തെറ്റു തിരുത്തിയിട്ടുണ്ടു ജ്യോതി..പക്ഷെ ഈ പോസ്റ്റ്‌ വനിതലോകത്തില്‍/തനിമലയാളത്തില്‍ ലിസ്റ്റ്‌ ചെയ്യപ്പെടുന്നില്ല..അറിയോ എന്ത പ്രശനമെന്നു ആര്‍ക്കെങ്കിലും?

ഏറനാടന്‍ said...

സ്വപ്നങ്ങള്‍ കൈമോശം വന്നവര്‍..
പ്ക്ഷെ മരിക്കാന്‍പോലും മടിക്കുന്നവര്‍..

സ്വപ്നങ്ങളേ നിങ്ങള്‍ സ്വര്‍ഗ്ഗകുമാരികളല്ലോ..

പൊട്ടിത്തകര്‍ന്ന കിനാവുകൊണ്ടൊരു പട്ടുനൂലൂഞ്ഞാല കെട്ടീ ഞാന്‍

എല്ലാം ജീവതത്തിലെ മറിമായങ്ങളല്ലേ.. സഹിക്കാനല്ലേ പറ്റൂ..

പ്രിയംവദ-priyamvada said...

testing
qw_er_ty

Madhavikutty said...

സി.രാധാകൃഷ്ണന്റെ പിന്‍ നിലാവില്‍ അല്ലേ തീവ്രമായി ‍ഈ വേദന വരച്ചുകാട്ടിയത്? അതു പക്ഷെ അഛനായിരുന്നു?

പ്രിയംവദ-priyamvada said...

അതേ സി രാധകൃഷ്ണന്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ ഞാനും അല്ലെ മധവികുട്ടി..അയ്യോ അദ്ദേഹം copy right infringementന്‌ അല്ല മാനനഷ്ട്റ്റത്തിനാണ്‌ കേസ്‌ കൊടുക്കാന്‍ പോകുന്നതു..ഞാന്‍ ഒളിവിലാണു ."ഒളിവിലെ ഓര്‍മകള്‍" എഴുതുകയാണു ഇപ്പോള്‍.:-)

ഇതു ഞാന്‍ ഇപ്പോല്‍ എന്നും അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു വിമ്മിഷ്ടം എഴുതി എന്നുമാത്രം..വളരെ മല്‍സരബുദ്ധിയോടെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ groom ചെയ്യുന്ന ഒരു സമൂഹത്തില്‍, അതിന്റെ ഭാഗമായി കഴിയുന്ന ഒരാളിന്റെ ഒരു തിരിച്ചറിവു എന്നു കൂട്ടിയാല്‍ മതി.

Anonymous said...

ഞങ്ങള്‍ സ്ത്രീ പക്ഷം എന്ന പേരില്‍ ഒരു ബ്ലോഗ് തുടങ്ങി.അതില്‍ സ്ത്രീബ്ലോഗര്‍മാരുടെ അനുഭവങ്ങള്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്താന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
http://sthreepaksham.blogspot.com
ഈ രംഗത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പൊതുനിരീക്ഷണങ്ങളും, അനുഭവങ്ങളുംചെറു കുറിപ്പുകളാക്കി അയക്കാമോ?

അപ്പു ആദ്യാക്ഷരി said...

“സിറ്റിംഗ്‌ ടോളറന്‍സ്‌ കൂടി.. എന്നതൊക്കെ വന്‍ നേട്ടങ്ങലായിട്ടാണു നിത്യയുടെ അമ്മ പറയാറു. മോന്റെ ബുദ്ധിപരവും മോളുടെ ഡാന്‍സ്‌ പരവുമായ നേട്ടങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു ബോറടിപ്പിക്കുന്നവരുടെ ഇടയില്‍ ഇവര്‍ ഒറ്റപെട്ടു പോവുന്നു.....”

പ്രിയംവദേ...സത്യസന്ധമായ വാക്കുകള്‍.

Sapna Anu B.George said...

സ്വപ്നങ്ങള്‍ കൈമോശം വന്നവര്‍, എന്നാല്‍ ജീവിതത്തിലേക്ക് ചേക്കേറാന്‍ കൊതിക്കുന്നവര്‍

Vanaja said...

നിത്യയെ പോലൊരു കുട്ടിയെ എനിക്കുമറിയാം, പ്രിയ. മൂന്നര വയസ്സുണ്ടെങ്കിലും 6 വയസ്സിന്റെ വളര്‍ച്ച. എടുത്തുകൊണ്ടു നടക്കണം. കഷ്ടം അതൊന്നുമല്ല. ഇങ്ങനൊരു കുട്ടിയെ പ്രസവിച്ചതിന്റെ കുറ്റം മുഴുവന്‍ ഭര്‍ത്താവ് ഭാര്യയില്‍ അടിച്ചേല്‍പ്പിച്ചു. വിദ്യാഭ്യാസമില്ലാത്ത ആളാണെങ്കില്‍ പോട്ടെന്നു വയ്ക്കാം. ഇവിടെ ബാങ്കിലെ ഒരു ഉയര്‍ന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥനാണ്‍` അയാള്‍. കഴിഞ്ഞ മൂന്നു വര്‍ഷമായി ചെലവിനു കൊടുക്കുമെന്നല്ലാതെ യാതൊരു ബന്ന്ധവുമില്ല അയാല്ക്ക് അവരുമായി. അവരെ കാണുന്നതു തന്നെ വെറുപ്പാണെന്നാണ് പറയുന്നത്. കുട്ടികളെ കരുതി ഇത്രനാളും അവഗണന സഹിച്ച് കഴിഞു. കഴിഞ്ഞ മാസം അയാള്‍ അവരെ നാട്ടില്‍ പറഞ്ഞു വിട്ടു. ഒരു ക്രെഡിറ്റ് കാര്‍ഡും കൊടുത്തു. എത്ര പണം വേണമെങ്കിലും എടുക്കാം, പക്ഷേ എല്ലാത്തിനും കണക്ക് സൂക്ഷിക്കണമെന്നും പറഞ്ഞു. സ്വന്തം വീട്ടിലെ സ്ഥിതി അത്ര നന്നല്ലാത്തതു കൊണ്ട് അവള്‍ക്ക് അത് സ്വീകരിക്കേണ്ടി വന്നു. രണ്ടു പെണ്‍കുട്ടികളാണ്‍`. അവരേയും കൊണ്ട് ആ അമ്മ ഇനി എത്ര നാള്‍....

Sureshkumar Punjhayil said...

Ithum jeevitham thanne... Nannayirikkunnu.. Ashamsakal..!!!